Casus 20

PRIKKELBARE BLAAS

 Juni 2012 werd ik geconfronteerd met bloedverlies. Na bezoek huisarts en gynaecoloog de diagnose baarmoederpoliepen. Dit betekende in de praktijk binnen 3 maanden 5 maal gynaecologisch onderzoek (huisarts, ziekenhuis: 2x echoscopie met biopten, hysteroscopie met plaatselijke verdoving, uiteindelijk nog dagopname hysteroscopie met narcose). Omdat je al lang blij bent als de uitslag “goed” is neem je alles zoals het komt. Na de ingreep recept voor pijnstilling paracetamol en diclofenac met maagbeschermer. In plaats van diclofenac,  paracetamol met codeïne genomen en zo kon ik de maagbeschermer vermijden. Dit verliep allemaal goed. Totdat…………ik na 4 dagen zoals aangegeven de pijnstilling ging afbouwen. Alleen nog paracetamol en steeds minder. Het leek goed te gaan en ik keek er al naar uit om weer het normale dagelijkse leven op te pakken.
Ik had echter zonder pijnstilling een enorme vlammende pijn bij het plassen en wel zo dat je als in een reflex probeerde te stoppen. Dat leek me niet goed en ik heb bij familie en vrienden nagevraagd naar hun ervaringen. Niemand herkende dit bij een blaasontsteking. Het werd steeds erger en steeds meer aandrang om te plassen. Bij de gynaecoloog stond nog een controle afspraak waar ik nu echt naar uitkeek om dan gelijk te kunnen vragen of dit wel normaal is. Het werd echter te pijnlijk en wat ik ook deed, heel veel drinken en uiteraard moet je dan meer naar het toilet. Maar 3 of 4 keer per uur?? De huisarts gebeld en uitgelegd. Urine meenemen en laten checken. Urine was schoon dus maar veel drinken en voor de pijn paracetamol (6-8 p. dag nodig). In het weekend hele nare pijnlijke dagen gehad en het was haast niet meer vol te houden (dag en nacht). Dan gelukkig afspraak bij de gynaecoloog. Alle uitslagen waren goed en ik vertelde hem dat ik ook geen bloedverlies meer had maar nog wel een vlammende pijn bij het plassen. De enige reactie was: dat komt van de katheter die is gebruikt bij de ingreep. Dan ga je terug naar huis en nogmaals contact met de huisarts en weer urine check. Inmiddels voelde ik me een zielige, zeurderige vrouw worden en dat past echt niet bij me. Maar ja, als het een blaasontsteking is, dat komt zo veel voor. “Gelukkig” bleek nu bij de urine check wel dat zich een urineweginfectie ontwikkelde en ik kreeg een antibioticumkuur en een urinemonster werd ter controle nog naar Ziekenhuis gestuurd. Nu moet het dus gauw over zijn. Echt niet, en zo ga je richting December feestdagen. Het wordt eerder slechter dan beter.
Gelukkig er is nog een uitweg: Ik ga contact opnemen met mijn vertrouwde praktijk van een arts voor neuraaltherapie. Want:” Natuurlijk als het kan en chemisch als het moet”. Mijn probleem geschetst en gevraagd of er mogelijkheden zijn in de praktijk om het probleem op te sporen en misschien wel te verhelpen. Mijn hopeloze klacht werd feilloos opgepakt en ik kreeg al snel een reactie dat men dacht aan een overprikkelde blaas en dat daar zeker mogelijkheden zijn met de neuraaltherapie. Een afspraak werd binnen een paar dagen ingepland. Zoals altijd, aandacht voor het probleem en dan komt er een verlossende antwoord: Jazeker neuraaltherapie geeft hier goede resultaten. En zo wordt ik gelijk behandeld met de injecties procaïne in de betreffende segmenten (in mijn geval keel, navel, schaamstreek en onder in de rug) Vervolgbehandelingen worden ingepland, zelfs nog ’s middags voor de Kerstdagen. Ook wordt rekening gehouden met het feit dat er tussentijds ook nog 2 verstandkiezen zijn getrokken met verdoving.
Oudejaarsdag de huisarts nog gebeld of de uitslag al bekend was van de controle in het laboratorium van het ziekenhuis. Ja, was inderdaad ontsteking. Maar ik heb nog de klachten. Weer een urine check. Urine inmiddels weer schoon. Waarom nog die pijn en hoe nu verder? Is er iets tegen die verschrikkelijke aandrang en pijn. Huisarts gaf me voor 14 dagen Vesicare wat de blaaskramp moet tegengaan en dus minder plassen. Voor de pijn paracetamol en veel drinken. Als dat niet helpt en pijn blijft dan moet de uroloog mee gaan kijken wat de oorzaak kan zijn. Het is in ieder geval niet normaal. (gelukkig, ik voel me iets minder een zeurderige oude vrouw). Als ik de bijsluiter lees van de Vesicare word ik niet blij. Bij stoppen kunnen klachten terugkomen, zelfs erger. Blaasontsteking of urineweginfectie kan ontstaan doordat je niet goed kan uitplassen. Heb maar 3 tabletten gebruikt en toen gestopt. Geen verschil gemerkt. Was dus een goed advies om met deze tabletten te stoppen.

Met de behandelingen van de neuraaltherapie doorgegaan. Er wordt duidelijk uitgelegd wat er gebeurt en er is altijd aandacht als je vragen hebt. En dan komen er dagen dat de pijn minder wordt en na een volgende behandeling verbetert het weer. Vervolgens werd de tussentijd van de behandeling langer, 1 week, 2 weken en nu ben ik al 2 weken bijna helemaal pijnvrij en volgende week is mijn vervolgafspraak (met tussentijd van 4 weken). Het ziet er naar uit dat het dan misschien wel de laatste behandeling wordt!
Ik voel me stukken beter, opgelucht en dolblij. Het is voor mij een bewijs, dat met de neuraaltherapie de mogelijkheid bestaat om mijn totaal verstoorde blaasfunctie te behandelen. Ik ben opgelucht, dat ik niet verder hoef te gaan met symptoombestrijding met medicijnen die me, na het lezen van de bijsluiter, geen goed gevoel geven om het probleem te verhelpen.