Casus 43

CRPS (Complex Regionaal Pijn Syndroom)

Ik ben op 11 november geopereerd voor een Hallux Valgus (standaard operatie). Twee weken later werd er een ontsteking bij mij geconstateerd waarvoor ik een 7-daagse antibioticakuur kreeg. Tot de dag van vandaag weet men niet wanneer of hoe die ontsteking ontstond, laat staan wat voor infectie het was. Maar wat voor infectie het ook was, het betekende, dat ik langer in bed moest blijven en nog meer rust moest nemen.

Medio december merkte ik op een dag iets heel raars:  mijn voet was opeens paars/bruin van kleur en begon te draaien en op te krullen als een vuist. Heel naar was dat! Ik ben binnen twee dagen naar mijn huisarts gegaan en hij heeft het woord “dystrofie” voor het eerst laten vallen. Nooit van gehoord!  Na een avond met mijn man op internet kijken kon ik bijna niet in slaap vallen: het waren allemaal drama-verhalen!
Ik heb meteen Slunterzicht gebeld en kon na de Kerstvakantie terecht. 8 Januari was mijn eerste neuraaltherapie-behandeling (ik zit inmiddels op 7 behandelingen….) en ik begon met 2 keer per week. Een paar weken later is dat naar één keer per week gegaan.

Al na de 3e behandeling was er vooruitgang: mijn voet voelde anders, meer als mijn voet in plaats van een betonblok! Na de 5e behandeling had ik veel meer flexibiliteit in mijn tenen. En na  behandeling nummer 6 kon ik mijn voet weer veel meer belasten.
Nu, na de 7e behandeling heb ik voor het eerst sinds mijn operatie weer gevoel in mijn grote litteken (ik heb ook een kleine en daar heb ik tot nu toe nog geen gevoel in als ik daar injecties krijg). Ik kan nu ook zeer goed met 1 kruk lopen en durf zelfs auto te rijden samen met mijn man. Mijn autoverhaal is een beetje pril want ik loop nog steeds met krukken maar wel met veel meer belasting op beide voeten!

Het is ongelofelijk maar waar: ik heb een handgeschakelde auto en ik heb er absoluut GEEN pijn bij als ik mijn “slechte” voet gebruik om de koppeling in te trappen. AMAZING!!! Werkelijk waar.