De prominente scheikundige en Nobelprijswinnaar Linus Pauling introduceerde de term ‘orthomoleculaire geneeskunde’ in het tijdschrift Science in 1968, waar hij de volgende definitie gaf:
Orthomoleculaire therapie heeft als doel het behouden van een goede gezondheid en het behandelen van ziektes door het veranderen van de concentraties van substanties die normaal in het menselijk lichaam aanwezig zijn.
Orthomoleculaire geneeskunde, ook wel orthomoleculaire therapie, is een alternatieve behandelwijze. De term “orthos” komt uit het Grieks en betekent: “juist”, “recht” of “gezond”. “Moleculair” staat voor molecuul. Met de term “orthomoleculair” wordt dus bedoeld dat gebruikgemaakt wordt van zogenoemde “optimale” concentraties van voedingsstoffen zoals vitamines, mineralen, aminozuren en essentiële vetzuren. Het centrale idee van de orthomoleculaire geneeskunde is dat er verschil gemaakt kan worden tussen lichaamseigen stoffen, die het lichaam ondersteunen en het lichaamseigen natuurlijke genezingsproces stimuleren en lichaamsvreemde stoffen, die afweerreacties van het lichaam kunnen oproepen. Orthomoleculaire therapeuten streven naar zogenoemde “optimale” concentraties voedingsstoffen in het lichaam, die men probeert te bereiken met doseringen die vaak ver boven de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden uitkomen.

Vanuit de gangbare geneeskunde is veel kritiek op deze vorm van geneeskunde, welke dan ook als alternatieve geneeskunde weg wordt gezet. Dit is een onterechte benadering naar mijn inzicht. Als reactie hierop adviseer ik het boek van Professor M.R. Werbach, “Nutritional Influences on Illness” in te zien (ISBN 0-9618550-5-3).
Hij heeft in 87 hoofdstukken en 680 bladzijden geprobeerd de wetenschappelijke literatuur die de relatie voeding – voedingssupplementen en ziekte betreft te ordenen.

Hij schrijft in zijn voorwoord:
“Scientific justification for an expanded definition of clinical nutrition has been considerably strengthened since then*. Laboratory tests can provide evidence of inadequate nutriture despite the lack of clinical findings of classical nutritional deficiency syndromes. Even in the absence of laboratory validation of nutritional deficiencies, numerous studies utilizing rigorous scientific designs have demonstrated impressive benefits from nutritional supplementation. It is now well established, for example, that nutritional factors are of major importance in the pathogenesis of both atherosclerosis and cancer, the two leading causes of death in Western countries, and studies validating their importance in the pathogenesis of many other diseases continue to be published”

* Bedoeld wordt: de opkomst van de orthomoleculaire geneeskunde vanaf 1968