“JE MOET ERMEE LEREN LEVEN’

Half januari 2012 worden we geconsulteerd door een jongeman van bijna 22 jaar. Hij klaagt sinds 2008 over buikpijn, misselijkheid en gewichtsverlies. Hij gebruikt zeer regelmatig pijnstillers. Wanneer hij bepaald voedsel eet heeft hij binnen een kwartier aandrang. Op het toilet komt er dan dunne ontlasting met onverteerde voedselresten. In 2010 waren er diverse ziekenhuisonderzoeken geweest en werd hem geadviseerd om te stoppen met melkproducten vanwege lactose-intolerantie. Enkele maanden later kreeg hij een maag-darm onderzoek en werd hem geadviseerd om een glutenvrij dieet te gebruiken. Nadat hij deze dieetmaatregelen respectievelijk één en een half jaar had gevolgd kreeg hij steeds meer darmklachten en werd hij voor meerdere voedingsmiddelen gevoelig. Hij viel steeds meer af en gebruikte een soort astronauten-voeding om toch wat op gewicht te blijven. De maag-darm-lever-arts stelde de diagnose prikkelbare darm syndroom en vertelde hem dat hij ermee moest leren leven.
Bij biofysisch onderzoek in praktijk Slunterzicht komt een overgevoeligheid voor suiker als belangrijk naar voren, evenals een littekenstoorveld van zijn knie (hij heeft op zijn 16-de jaar een operatie aan zijn knie gehad na een ongeval). Ook vinden we dat hij nog last heeft van de narcose die hij tijdens de operatie heeft gehad en komen we nog een darmschimmel op het spoor. Nadat we het litteken hebben ontstoord door middel van neuraaltherapie en nadat hij een week op een suikervrij dieet is, ondervindt hij al een verbetering. Na 2 weken is de ontlasting normaal, de pijn verdwenen en gebruikt hij weer zuivelproducten. Na in totaal zes bio-resonantiebehandelingen kunnen we de behandeling in april 2012 afsluiten met een optimaal behandelresultaat: hij is inmiddels weer aan het werk en is in drie maanden acht kilogram aangekomen.

Commentaar: Ik moet er niet aan denken hoe het met deze jongeman was gegaan wanneer hij niet bij de complementaire geneeskunde terecht was gekomen. Verder laat deze patiënt heel duidelijk zien dat het belangrijk is om breed te kijken. Het is bekend dat een litteken zich zelfs na 2 jaar tot een stoorveld kan ontwikkelen. Ik vermoed dat deze patiënt niet ziek was geworden wanneer hij dit ongeluk en deze operatie niet had gehad. De maag- darm-lever-arts geeft een heel eerlijk antwoord en windt er dan ook geen doekjes om: ”je moet er mee leren leven”. Vanuit het gezichtsveld van deze arts is dit ook echt zo, omdat zijn mogelijkheden zijn uitgeput. Net als bij de vorige patiënt zagen we dat er wel een diagnose wordt gesteld, maar dat de verbetering uitblijft. Toch jammer dat deze specialist niet vanuit nieuwsgierigheid contact met ons heeft opgenomen nadat ik hem een brief heb gestuurd over deze patiënt.