EEN MEISJE MET ADHD

Het is maart 2012 wanneer de ouders van Roos (verzonnen naam) vragen om eens te kijken naar hun dochter. Ze is dan 6,5 jaar oud. De ouders vertellen dat Roos onrustig slaapt, ook overdag onrustig en druk is, zich op school slecht kan concentreren en emotioneel labiel is (snel boos als het niet naar haar zin gaat). Roos is in groep drie erg onzeker geworden, terwijl ze haar taken goed aankan. Ze zal binnenkort op ADHD getest worden.
Met behulp van bioresonantie-onderzoek kunnen we constateren dat Roos een aantal belastingen “bij zich draagt’, o.a. vaccinaties, weekmaker van plastics, kwik en fluor. Verder testen we haar op voeding en adviseren wij haar ouders om Roos geen melkproducten te laten gebruiken.
Ze krijgt haar eerste bioresonantiebehandeling in mei 2012. Dan horen we ook dat ze positief getest is op ADHD en dat de school graag wil dat het advies van de artsen wordt opgevolgd om Ritalin te gaan gebruiken. De ouders willen dat niet. Tussen begin mei 2012 en half januari 2013 wordt Roos zeven keer behandeld en krijgt ze tussendoor isotherapie. Op 17 januari zien we haar voor de laatste keer: alle klachten zijn verbeterd. Ze slaapt door, is niet meer labiel, druk of onrustig. Haar concentratie is stukken beter, wat uiteraard op school merkbaar is.

Commentaar: in het geval van dit kind wordt als het ware het ‘bewijs’ geleverd dat ADHD een aandoening is die o.a. door omgevingsfactoren bepaald wordt. Met bioresonantie-testen kunnen wij meestal deze factoren opsporen. Met bioresonantie-behandelingen en isotherapie kunnen we deze factoren neutraliseren/ uitleiden. In de reguliere geneeskunde kunnen ze met grote nauwkeurigheid de diagnose ADHD stellen, maar hebben ze geen enkele mogelijkheid te behandelen anders dan met Ritalin of een soortgelijk medicament. Zo’n behandeling is niet op de oorzaak gericht, wel op het symptoom, de klacht. De bijwerkingen van Ritalin zijn soms ook fors: petjes af voor deze ouders die zo vastberaden de natuurgeneeskundige route hebben gevolgd!
Niet onbelangrijk is te vermelden dat zo’n mooi behandelresultaat niet altijd lukt, maar het is ook geen zeldzaamheid. Soms verbeteren kinderen wel degelijk, maar blijven ze een lage dosis Ritalin nodig houden